Loading



ავტორების სია » ფრიდონ ხალვაში


დაიბადა : 17.05.1925 წ
გარდაიცვალა : 08.07.2010 წ

ქართველი პოეტი, რუსთაველის პრემიის ლაურეატი, დაიბადა 1925 წლის 17 მაისში. 1979 წ. დაამთავრა ბათუმის პედაგოგიური ინსტიტუტი და მოსკოვის მ. გორკის სახელობის ლიტერატურის ინტიტუტთან არსებული უმაღლესი ლიტერატურის კურსები 1957 წ.

1957 წლიდან იყო საქართველოს მწერალთა კავშირის აჭარის განყოფილების პასუხისმეგებელი მდივანი.

პირველი ლექსი გამოაქვეყნა 1949 წ., პირველი კრებული „მზის ქვეყანაში" - 1948 წ. ფ. ხალვაშს ეკუთვნის პოეტური კრებულები: მუხა და ქარი - 1958 წ., გენაცვალე - 1972 წ., ლტოლვა - 1974 წ., ერთტომეული - 1976 წ., ეს დღე - 1982 წ., დაუვიწყარი - 1984 წ., ბიძაშვილი - 1973 წ., რომანი - „საყვედური" - 1964 წ., პიესები: ხიხანის ძახილი - 1959 წ., ვაზის ტირილი - 1963 წ., გადარჩენილი უკვდავება - 1966წ. და სხვა.

1999 წელს მიანიჭეს საპატიო თბილისელის წოდება.

ნაწარმოებები :


რომანი :
ჩემი და შენი ზღვის რომანი

ესეისტიკა :
შეიძლება თუ არა მუსლიმანი იყოს ქართველი

ნოველა :
ზღვასთან მოჭიდავე
ყელზე ანბანის დაკიდება
ხოჯის ვახშამი
ხიდზე მოცეკვავე
ხეები
წვიმა ორ ნაპირზე
წიფლის ქერეჭის მჭადი
უმიანი
სროლა ყანაში
სკოლა და მედრესი
სიყვარულთან ხუმრობა არ შეიძლება
სიძულვილმა ფაცხა დაწვა
ქურთი ქალის მოტაცება
ნაცრისფერი კაცი
მიწების მიღება
მარტში გასროლილი ტყვია
მამიდა, სიყვარული, წასულა
მამაჩემი კალაიჯთან
კოსტოხა
კაპჭანი
ფუხარა არავის სჭირდება
ფორდის ესპანელი გოგო
ფადიმეს ლეღვები
ემსილეს ბედი
დღე კაცისა
ძველი სახლი
დედის ძმა
დათვის ხაფანგი
ცხვირსატეხელა
ციდან ჩამოვარდნილი სიყვარული
ჩემი დანიშნული
ჩემი ცოლი მინერი
ჩანგური და მისი სიკვდილი
ბიძაშვილი
ბედის ვარსკვლავი
აჭარელის ჯავრი
დარდი

ბალადა :
ყვითელი დღე
მუსა ბურსელი

ლექსი :
დარდი
ზაფხულს გამოვედევნე
ყველაფერი გაცოცხლებას ეწაფება...
წვიმის წინ
წავიდა, უცებ დასცხათ იელებს...
ვით შენი ხელწერა...
ვინ წაიკითხავს
უცნობის დღიურზე
თხის რძე
ტირიფები
სულ სადილაო მზე მაჩვენე...
შენი გარეცხილი პერანგით...
სევდის გეოგრაფია
სარფი
სამეგრელო
რად მომაგონდით
მიყვარხარ ისე, რომ ძილისთვისაც...
მე ფოთლებიდან დამეფინა სხივების ჩქერი...
გარდასახვები
ფანტელები_იეროგლიფები
ძვირფასო, მხოლოდ ჩვენ ორნი ვხედავთ...
დიდოსტატი
ბუნება
დელფინის ღიმილი
ალიონი ნილოსზე
წარწერა პირველ წიგნზე
ზესტაფონი
ზეგნით...
ზამთრის სურათი
ხიხანის ხათრით
ხე იდგა
წვეთი
წუთი წუთისოფლისა
ვართ!
უწმიდესო...
უკვდავ წამებულს
თილისმა
თიანეთის გზაზე
თეთრი ქალაქი
ტაო
სკვანტილა
სიყვარული და სიძულვილი
შემოდგომური
სევდის შვილები
სევდა მესხური
საუკუნის ბოლო წელიწადს
სასახლე მაჩაბელზე
საჭირო სიტყვა თბილისს
რუსთაველის სახე
როგორმე
რჯული
რაღაც ბევრი წერს ჩვენზე და ჩვენთვის
რა ეშველება
ქვითინით
ქართველთა ელჩი ანკარაში
ქართველობა
ქარმა წაიღო
ქაღალდი
ორი სალოცავი
ოჯახი
ნაწყენი სიყვარული
ნაწყენი ჯვრის მონასტერი
ნაწყენი გზა
ნაწყენი დღე
მოსაგონარი
მომენატრა
მიყვარხარ
მიწის სხეული
მითხრეს...
მითხრა პოეტმა
მელას ჩივილი
მე და შენ
მე
მაისის სევდა
კი...
კაპადოკიური ხილვანი
კაცობას-ამინ!
ჯავახელი
იზნიქის ტბა
იუსუფ კობალაძეს
ისრაელი
ისე შორს იყურებიან
ის...
ი-ნას
იმერხევი
ილია და აკაკი რუსთაველზე
იჭიმება სიმი
გველის გაფრენა
გულო
გოდების კედელი
გალაკტიონის ხიდი
გალაკტიონის მერი
ფიქრი ზღვის პირას
ფიქრი ბათ-იამში
ერთი რამ ვიცი...
დღეის ბათუმი
დედის ლანდი
ჭოროხის ახალი ხვაშიადი
ჩემი სოფლის სკოლის ხვაშიადი
ჭადრები
ბუხარი
ბიჭი ანკესით
ასვლა
ასე ღარიბი ქვეყანა?
არ ამიხსნია...
ანზორ ერქომაიშვილს
ანათებინეთ
აფხაზეთის ომი
წვალების გზაზე გასულ მოლოდინს...
თურმე სიცოცხლე...
თუ ვერ ვამბობდი და თუ ვერ ვწერდი...
თქვენი ხელის მზე...
თავისუფლება არ იყო, _ ვწუხდით...
სხედან ქალები ნაღვლიანები...
შველა, თანადგომა, ერთგულება...
შენმა თვალებმა უნდა იდარონ...
შენ მაწყენინე, გული მატკინე...
შემოდგომის ფოთლების დამგველ...
შენ წევხარ ახლა, შენ კარგად ვერ ხარ...
შენ გენაცვალე, გაზაფხულო...
სახელისათვის არის ბრძოლა...
საღამოვდება, მთებზე თოვდება...
სად ხარ ჭკვიანო, მოწყალევ, გმირო...
როგორც დავადგი ფეხი...
როგორც ჩვენშია...
რამ შემაცივა ამ შუა ზაფხულს...
რა ვქნათ, _ დარდი ბევრი გჯიჯგნის...
მზე ამოვიდა, მთები განათდნენ...
მსურს სიყვარულის მელექსეთა დასში შევიდე...
მიყვარს სოფელი და მარტო ყოფნა...
მიყვარს სიმღერა...
მიყვარს გაზაფხულის...
მიწა ჩემი არვის შეეცოდა...
მართლაც სიყვარულს ღმერთივით უმაღლესს...
ლექსი მართალი...
ლამაზია მარტის ცივი...
კი, რელიგია სჭირდება, ვატყობ...
კი, დრო თავზე მაწვება...
კარგი არის, როცა...
კაცები და ღმერთები..
ჯობს ამ ზეგნიდან ახლა დავეშვა...
ის ისე წვართავს წუთების მაქმანს...
ის ჩვენი დროა, ის წარსულია...
იმ გულცივ დროში გულთბილობის თესლი...
ღამით რაღამ გადარია...
ძველ სურათებს, ძველ ფოტოებს...
დავიწყებ ასე: განა ღირს მტვერად...
დაუვიწყარ გზებით დავალ...
ციდან ჩამოვა...
ჭოროხო, შენი ოხვრა-ნაღველით...
ჩემთვის ღამე მთვარეა...
ჩემო ხეობავ, ნიავებით სავსე მდინარევ...
ცარიელდება ცა ზაფხულის...
ცა აენთო, დღე გათენდა...
ზღვის საუბარი
ზღვა და თავისუფლება
ზაქარია ჭიჭინაძე
ყვავილების გლოვა
ხვეწნა
ხსნა
ხმა უნდა იყოს
ხინოს ეკლესია
ხეთურ ნანგრევებთან
ხეირათი
წყალი მასვი კოკითა
წვიმით თავდაბანილი
წვიმა
წუხელ მესიზმრა
წიქარა
წაბლანის ქედზე
ვნახავ
ვინ მელოდება
ვინ გაბედავს
ვაზი
ვარძია
ვაჟა
უშენოდ
უპატრონო ბავშვი
თხოვნა პოეზიისადმი
ტრაპიზონში
თოვლი მთაში
თოლიები შუა ქალაქში
თეთრი და მწვანე
თამარის ხიდთან
სხვა გაზაფხული
სხვა არაფერი
სვეტიცხოველი
სტალინის სურათს
სტალინგრადი პარიზში
სიტყვა მთავარი
სიმღერა ისრაფილ ჯინჭარაძეზე
სიცოცხლის ფასი
შუქურა
შენი ჭკუა
შენი ჭირიმე
შემოდგომაზე გაგვახსენდება
სენეგალელი ქალიშვილები
სელამ ალეიქუმ
სახლის საძირკვლის ჩაყრა
სახელი
სახე
საუბარი საიათნოვასთან
სამი სიმონეთი
რწმენის ხმა
რწმენა
რიზე
რატომ არ მოდიოდი
რად გინდა
რაც ვარ
ქუთაისო
ქოჩახელა
ქერათმიანი
ქართული ლექსის საღამო სტამბოლში
ქართული ანბანი
ქარი
პოეტის სიყვარული
ორი და ჭოროხგაღმელი
ომი იქნება ?!
ოდის ხეობა
ოცი ლექსის სიცოცხლე
ნუგეში
ნუ დამემდურები
ნიაგარის კენჭები
ნატვრის ცეცხლი
ნატვრა
ნაძვის ხის სიკვდილი
მზე იგვიანებს
მწყემსი
მშობლიური სახელები
მითხარ, როგორაა მემლექეთი
მინარეთი ეგერში
მიდის
მგოსანი პატიოსანი
მესხურო
მენავეები
მე რომ მინდოდა
მე მინდა
მე და ხე
მე არ ვიქნები შენი სტუმარი
მდიდარი სიღარიბე
მარტოობა
მარტი
მარადიდი
მამული
მამის საფლავი
მამიდა
მამაწმინდა
მამალი დიდ ქალაქში
მამალი
კედელი
კახელებთან თქმული
კახაბრის გზაზე
კავშირთა ჰარმონია
კართაგენის მოლანდება
კარჩხალი
ჯილდო
იყო, წავიდა
იყალთოზე ფიქრის დროს
ირემაძეებში
იმედი
ილიას ზეიმზე
ილია
იები
იავნანა
იალაღების ბალახი
ია
გზა-კვალი
ღვიძილი
გვანცას კლდეები
გულწითელა ჩიტი
გულო-აღას
გული სიკვდილთან თამაშს მოიგებს
გოგლაური
გოდერძი
გმადლობთ, მასწავლებელო!
გმადლობთ
გლეხი ვარ
გიორგი ლეონიძეს
ღიმილი
გენდობი
გენაცვალე
გეგელიძეები, ზამთარი
ღამის დარაჯი
ფოთოლი
ფიქრი ნაზიმ ჰიქმეთის სახლთან, პერედელკინოში
ეს ღამე
ენა მშობელი
ეჰ, ძვირფასო გზებო!
ეგნატეს იუბილეზე თქმული
ძველი ჯამი
ძველი ფანდური
ძეგლში ყოფნა
დროს ველოდებით
დაუვიწყარი
დაუპატიჟებელი სტუმრები
დაკეცილი დროშა
დაბრუნების სილამაზე
ცხრაასი წლის
ჩვენაც მთებივით ხომ ვინაწილებთ...
ჩუქურთმის მჭრელები
ჭოროხის ხვაშიადი
ჭოროხის ხეობა
ჩონგური
ჩემი ხე
ჩემი ვარსკვლავი
ჩემი სული
ჩემი მექა_მედინა
ჩემი აღმართ-დაღმართები
ჭა გონიოს ციხესთან
ცარიელი სახლი
ცარიელი დღე
ბრუნდებიან სახელები
ბერთვენახი
ბათუმური წვიმა
ბალადა მეჩონგურეზე
ახმედ მელაშვილის ნათქვამი ბურსაში
ახმედ მელაშვილის ანდერძი
არსიანი
ამინ
ამ ქვეყანაზე
ალბატროსთან შეხვედრა
აიშე
აღმართ-დაღმართი
ადგილთ სახელებს
აჭარელ დედას
აჭარა
ვიგონებ პოეტს...
ვიცი, ყოველთვის ლექსი იყო სიბრძნის ძიება...
რა ულმობელად...
რა ულმობელად გარბიან წლები...
მორჩა, _ ინგრევა ფუჭ სიტყვათა...
მინდა ვინატრო..
მე შენ მიყვარდი, გამეპარა დრო...
მართლაც ამ გულთან მყავხარ...
იმედი სულის ღონეა...
ევკალიპტებთან, სადაც წითლად...
ჩემო აჭარავ, შენ ერთადერთი...
ზარებს რეკავს ნაგავმზიდი...
ყველაფერი მიდის, მაგრამ...
ყველაფერი მცირდება...
ყაყაჩო, დღეს რომ გზის პირას ქართლში...
წუხელ მესიზმრე...
წამი წამს მისდევს...
ვხედავ სიძულვილს...
ვუმზერ: ზეცა ხან უსასრულოა...
ვუცქერ უცნობ და...
თუმცა მესმოდა, როცა ამბობდნენ...
თუმცა მაჰმადმა...
თოვლი ძევს თუ...
თითო მარცვლობით ნაკრებ სიხარულს...
თავისუფლება ცეცხლია ხანდროს...
სულ სანატრელო...
სიცხეში კაკლის ჩრდილქვეშ ვიდექით...
შეყვარებული ვნახე ქედები...
შენი სიმღერა კლდეებზე ჟონავს...
შენი კარების ფრთხილი ჭრიალი...
შენი ეზოს კარებთან, მუხამ ნელი შრიალით...
შენი ბაბუა, ჩემო მინდია...
შენ წახვალ, როგორც მიდის მრავალი...
შენ თეთრი კაბით...
შენ რომ მომირჩენ...
შეჩერდი, კარგო...
შენ გამოდიხარ ჩითის კაბით...
სძინავს პატარას...
რომ მომეწონე...
როგორ ყვავილობს მიწა მორწყული...
როცა ტყემლებზე დაცვივდება აპრილის ფერფლი...
როცა ჯვარიდან ვუცქერდით მცხეთას...
როცა დაბერდები...
რაც უნდა ვიდგეთ...
რაც უნდა იყოს, ეს გაზაფხული...
რაც მახსოვს, ფასი არა აქვს კანონს...
რაც მაქვს, ჩემია, ნაღდი, ალალი...
რა ვუყოთ ამ შფოთს...
რა ამბავია? _ კითხულობს ვიღაც...
ქოხთან, ბუჩქებში...
ქოთანს ლობიო კვლავ ახითხითებს...
ქართველობის წმინდა გრძნობით...
ქარმა რომ ფაცხა დამინგრიოს...
პალმის შტოს გადავწევ და იქით...
ნელა დის მდინარე, თითქოს დაღლილია...
მზევ ჩასულო, კვლავ მზედ ამო...
მზე იწვერება, მწვანე ველზე...
მყავს მეგობარი...
მთელი დღე ღონე და მუხლი ვხარჯე...
მთა ქალწულივით მესათუთება...
მოთენთილი და უხასიათო...
მოსაღამოვდა...
მონატრებულნიც...
მიყვარს სიცოცხლე...
მირიგდებიან ძველი მტრები...
მინდორში იდგა პატარა სახლი...
მე ვლოცე ის დრო...
მე შენზე ვმღერი, აღიმართოს...
მე შენ მახსოვხარ...
მე გავიგონე სიმღერა ქარში...
მადლი ჩვენი სიმღერისა...
ლოცვას ძველქართულს...
კვირხილს და ნეკერს...
ისევ მოვედი...
ისეთი დროა...
ისე მწყურიხარ...
ის, ვინაც მიყვარს, ისე შორსაა...
იქ ჭაობიდან აფრინდა ყანჩა...
იმედს ვიგულებ დღემუდამ მცველად...
იცი, როგორი ხარ საყვარელი...
ჰაიდარ ზენგინ-კორტანიძევ...
ჰა, ვღარიბდები...
ლამაზი, როგორც მაისის დილა...
გოდერძის შემდეგ ადიგენია...
ღმერთის მზერა ხარ თუ მზის ალერსი...
ღია ილუმინატორის სამზერიდან ვხედავ...
ღამევ მშვენიერო, ღამევ მშვენიერო...
ფერდობებზე ნატერფლები...
ერთიმეორის რომ შეგვეძლოს...
ერთი სოფლის...
დიახ, ძალიან ლამაზია...
დღე იყო ჩუმი...
დედამიწას დედასავით...
დე, ასე მოხდეს...
დაწყევლილ წლების...
დავითის მცნება...
დაუნდობელო, სიყვარული რად გამილახე...
დაღონებული, დაღვრემილი...
ხალხურ მოტივზე
ცვალებადობა მიყვარს...
ჩუმად, ჩუმად!...
ჭრელფრთებიანი ერთი პეპელა...
ჩემს ფანჯარამდე ავიდა...
ჩანან კავკასიონის მთათა თეთრი თავები...
ცა მოიწმინდა

პოემა :
შოთა გონიოში
მზე წვიმაში
ჩადრი



საავტორო უფლებები დაცულია , საქართველოს განათლებისა და მეცნიერების სამინისტრო , 2010
Developed by ITNovations